10-15

Een jaar is mijn site offline geweest, maar tot – minstens – mijn eigen grote vreugde sinds een week weer online.  Met een betaalde domeinnaam en dito webspace, beiden een primeur voor mij, want ik lijd wel ernstig aan de instelling dat dingen niet voor niets gratis zijn. Zo heb ik me de afgelopen jaren door de domeinen roop.to (Togo), roop.ml (Mali) en roop.cf (Centraal-Afrikaanse  Republiek) heen gewerkt, maar elk voordeel hep ze nadeel: deze domeinen worden niet door zoekmachines geïndexeerd en je moet ze een keer per jaar verlengen, dat is niet ideaal voor een adhd’er, temeer omdat die verlengingsaanmaningen steeds in je spambox terechtkomen. Nu heb ik een keurige domeinnaam en een keurige webhoster en automatische incasso. Toevallig blijkt de webruimte ook nog eens van een Weens bedrijf te zijn, dus mijn site is helemaal thuis.

Ik moest wel voor een heel jaar gedichten bijwerken. Tot mijn verbazing bleek dat ik in 2020 meer dan dertig gedichten had geschreven. Al jaren schrijf ik niet meer dan 10-15 gedichten per jaar, maar het gedicht in opdracht rukte op en zodoende is dat getal een behoorlijk eind gestegen. Ben ik daar blij om? Ja, want voor gedichten in opdracht krijg je geld en publicaties. En nee, want niet te veel schrijven houdt de gemakzucht binnenboord en zorgt ervoor dat je geen afkortingen gaat nemen om iets maar af te krijgen. Veelschrijvers zijn doodschrijvers.

Je wordt er ook wel een beetje hoerig van. Heb jij een mening over het nieuwe natuurgebied? Over de lockdown? Invulling van politietaken? Troost, klassieke muziek, 4 mei, viruswappies, de raadszaal… Het is een stevige lijst thema’s waar ik de afgelopen jaren in opdracht een mening over heb gehad. Ooit heb ik als broodschrijver – copywriter en vertaler – de gewaagde uitspraak gedaan “ik schrijf alles” en ik heb daar nooit op terug hoeven komen, zelfs niet als het om gedichten gaat.

Wat ik ten tijde van die uitspraak nog niet wist,  is dat er een hogere waarde is dan het geld dat op je rekening komt, en dat is de poëzie. Poëzie is het eerlijkste wat ik doe, ze is er principieel niet voor doelgroeptargeting en streeft er ook niet naar, om voor iedereen te zijn. Poëzie wordt gekenmerkt door (innerlijke) noodzaak en taal, die boven zichzelf uitstijgt. Mijn goede voornemen voor dit jaar luidt dan ook, geen 30 gedichten te schrijven waarin ik er in minstens 5 de haast van het willen afmaken herken, waarin het beeld wat te cliché is aangezet, de grote woorden te vaak op de loer liggen en de metaforen wat te gemakzuchtig zijn. Terug naar de tochtige zolder!