maya is een beetje stil
broeder dar vliegt op de laatste meters
de eindstreep ligt waar hij hem wil
vroeger vloog hij met de vogels
naar het einde van de wereld
en terug zo vol verhalen over
hoe het eind geen einde was
je steeds verder werd
gedragen door de lucht
nu gaat hij nergens heen
hij spreekt niet over verder
na de laatste ademtocht
hij wil alleen nog rust
en verlossing van zijn vleugels
maya vindt de winter kil
helena
O? Bij deze maya word ik ook ‘een beetje stil’. Er staat een naam bij de tags, een mensennaam, ik vrees… en ook: het is zo’n mooi gedicht, het leest als een hartslag, het is helemaal rond, als een cirkel: afgesloten het verhaal van broeder dar.
Broeder dar wil ‘verlossing van zijn vleugels’, dat vind ik een pakkend beeld: hij is bereid, bereid om afscheid te nemen van wat tot hiertoe zijn leven was. Zo lees ik het. En ja, de winter is nu kil voor maya, moeilijk nu voor broeder dar ‘het eind’ plots wél ‘een einde’ blijkt. Bijzonder mooie maya deze.
En tóch gaan straks de dagen lengen…
Van harte,
helena
roop
dank je wel. ja, het is helaas door een weerbarstige actualiteit geïnspireerd, karins zwager heeft als in het laatste stadium. karins moeder vindt het trouwens maar niks, dat lengen van de dagen, misschien komt dat omdat je met bijna 100 wel heel erg aan de herfst gewend begint te raken.