maya vecht met lucht
ze moet nu spreken
uit haar midden
ze verjaagt de katten
met wrijving en bromt
met boeddha nasalen
alles voor de stroom
erosie tegen de poliepen
en om de band te sterken
een goed gesprek
ontaardt in werken
maya zoekt haar stem
helena
Ha Roop, je weet dat ik iets heb met de maya’s. Sla mij dood waarom, ik weet het niet. Ik vind het gewoon lieve gedichten, zonder zeemzoeterigheid, gewoon.
Deze maya is alweer een hele mooie. Ik kan ze horen, jawel, al laten de vocalen het afweten. Ze krijgt maar weinig lucht, niet genoeg om haar stembanden te laten trillen, die staken, ze doet nu alles ‘om de band te sterken’. Ze doet zó haar best, al wat ze nog in huis heeft haalt ze uit de kast. Ze kan de katten nog verjagen, de ongewenste indringers, dat wel, maar een ‘goed gesprek’ lukt niet meteen. Het ‘ontaardt in werken’. Hier mag ik mijn verbeelding de vrije loop laten: begint ze verwoed te stofzuigen, keert ze het huis de rug toe en doet ze de vaat, spant ze zich buitensporig in om toch maar te kunnen zeggen wat ze wil zeggen, of zoekt ze naar iets anders dan een stem om te communiceren? Zoekt ze naar háár stem, naar hoe ze het zal zeggen zonder? Mijn verbeelding vond het fijn om met die vragen te spelen. Bedankt voor deze maya.
roop
ha helena, ik zou natuurlijk kunnen vertellen wat er aan ten grondslag lag, maar dat is net zoiets als je gedichten uitleggen, en – zoals ooit gerrit van schuppen al zei: “wie ben ik om jou mijn gedicht af te nemen”. toch zit er een storende fout in, die ik er momenteel probeer uit te weven. maya is een dankbaar onderwerp gebleken, ontstaan vanuit de observatie, en in mijn voorstelling zoiets als liefdevol klinisch. dank je wel!
roop
ik heb de tweede strofe nu aangepast. noodzaak, hoewel de eerste versie beter liep, maar de fricatieven horen nu eenmaal bij poes (ksss) en de nasalen bij boeddha (ommmm).
helena
Ha ja, misschien zit Maya bij de logopedist, misschien zit ze daar om terug te kunnen praten na een ingreep aan haar stembanden (poliepen?) en wordt spreken zodoende werken?
En – o shame – die “fout” was me ontgaan, al heb ik eventjes geprobeerd te brommen met fricatieven, dat ging niet, maar ik vond brommen hier geloofwaardig genoeg zodat ik er verder geen punt van maakte. Volgende keer beter, dan neuk ik gegarandeerd alle mieren die het pad van mijn verbeelding kruisen 😉
Ik weet nu ook waarom ik de Maya’s lieve gedichten vind: observeren, aandacht hebben voor, dat is altijd een beetje liefhebben, toch?
roop
inderdaad, de mevrouw van de aangegroeide stembandjes.
voor de meesten zijn juist de fricatieven geloofwaardig genoeg, maar die kloppen dus niet. het doet me wel zeer, want de eerste versie liep beter.
lieve observatie… ik denk dat je gelijk hebt, maar misschien wil ik ook wel dat je gelijk hebt, omdat ik nu eenmaal zo ben. ze wil ze natuurlijk ook niet meer lezen als het niet meer liefdevol is, dat speelt vast ook een rol 🙂
dank, dank, dank!
helena
Ja, strofe 2 loopt niet meer geolied, dat is niet des Roops. Ik dacht dat je die misschien een beetje zou kunnen herstructureren. Ik dacht aan
“ze bromt met boeddha nasalen
en verjaagt de katten
met fricatieven
alles voor de stroom”
zou dan worden
bij de bouddha bromt ze
met nasalen katten jaagt ze weg
met fricatieven
alles voor de stroom
o.i.d.
Weet je Roop, een van de eigenschappen van jouw gedichten is nu juist dat subtiel glijdend ritme. Versvoeten die zweven i.p.v. stampen zoals in sommige evenwel ook goede tot zeer goede gedichten. Daarom durfde ik een beetje knutselen. Is ‘t mij vergeven?
roop
ha, maar nu heb ik hem. kwestie van je fricalievelingen opgeven. een versie als de jouwe had ik gisteren verworpen, het zijn uiteindelijk te veel lettergrepen om netjes én kloppend te herverdelen.
ritme was voor mij niet alleen houvast, maar ik houd ook wel van een stevige elektronische dreun. ik ben pas veel later contrapunten in het ritme gaan zetten, ik merkte dat dat veel meer effect heeft, net als slotregels die *niet* rijmen. maar lopen moet het wél, ik vind niets erger dan houterigheid in gedichten. ik ben blij dat dat overkomt 🙂
als ik van meedenken over mijn gedichten boos zou worden, is het einde een beetje zoek, dan had ik de postzegelverzameling van mijn stiefvader over moeten nemen. ik ben er blij mee.
oh ja, ik heb de titel een bijtje aangepast, die is nu gestreept.
helena
Yep!