van losse letters en dito schroeven
gedichten van een eiland. over de wildheid van een land, waar het grootste inheemse landroofdier de egel is en de bruggen dun zijn gezaaid, waar de boot de klok is en de wind het voor het zeggen heeft. de rest van de wereld heet hier overkant en wat er overblijft is zee, zo eenvoudig is dat.
voor het texels cultuurcadeau 2018 stelde ik het volgende gedicht als benadering van het eilandgevoel in het nederlands en het duits ter beschikking: blijde boodschap wachtend op de fles die nog kon komen bleef hij zitten waar hij ooit was … Continued
de stank van oorlog die rijpe duitser op de vloedlijn had nu niets meer aan zijn jas en het was koud de lucht zo vol van lood dat er geen lente meer kwam in tijden zonder eten na jaren zonder … Continued
Het blijft toch een raar eiland. In principe mag hier alles, als de natuur er maar geen last van heeft, en dat laatste valt te omgaan door er iets aan te kunnen verdienen. Eilanddichteres Mare van der Mast … Continued
soms gebeurt dat, maar daar waar veel mensen driedaagse workshops rebirthen moeten nemen, vind ik gewoon mijn gedicht oorverdovend terug, zoals dat drie jaar geleden door de texelse kunstenares paulien valk in een strandhuisje werd geïntegreerd. conclusie: mijn gedichten zijn … Continued
in het kader van de lange cultuurjuni op texel van 1 juni t/m 1 juli 2017 zal mijn gedicht zandsculptuur worden aangekleed met een strandhuisje. het zal tevens deel uitmaken van de gedichtenroute, die dit jaar vanwege de zandsuppletie … Continued
we liggen in het water gedragen door het zand de dansvloer van de zee in de armen van de stroom op de wijs van de wind in kwartsmaat op dit bal van alle tijden laten wij ons niet tot drift … Continued
Als de regerend eilanddichter Mare van der Mast oproept tot een feestelijke opening van het door haarzelf in het leven geroepen huisje van bezinning, dan geef je daaraan gehoor. En aldus geschiedde afgelopen zaterdag. Op een stil plekje in … Continued
een duitser vraagt niet naar de weg hij kent hem al en peddelt naar een horizon nooit hoger dan een handbreed nooit verder dan de kust van land zonder bochten waar je alleen in de storm aan knerpende binten het … Continued
oude jongens oude meisjes dansend op muziek van toen alles nieuw en beter was onwennig op hun stijve benen gaan ze onder duizend zonnen nog één keer uit hun discobol bewegen ze zich zoutvrij vetarm koolhydraatloos dronken van de koffie … Continued
dit eiland is vierkant de wegen zijn recht en leiden naar bed to bed ins bett als de lente valt lopen schapen op batterijen te grazen de horizon wordt opgepompt zeehondjes opgeblazen de scholekstercassette aan- de hoogste berg weer neergezet … Continued