Een lekkere immer gerade aus psychopatenthriller met de bijbehorende onontkoombare sterfteratio. Een vrouw neemt op weg naar haar bruiloft een lifter mee en al snel zet de totale ontmanteling in. Uiteindelijk ziet ze geen andere oplossing dan haar auto in een ravijn te parkeren, maar ze blijft omgekeerd hangend met haar voet vastzitten in een stoel, wat haar relatief weerloos maakt tegen het ding, wat psychopaten nu eenmaal hebben te doen. Gelukkig beschikt ook deze psychopaat over sadistische trekjes, zodat hij er in eerste instantie tevreden mee is, passief toe te kijken hoe ze langzaam sterft. Tenminste, dat is de bedoeling, maar haar weerbaarheid en drang tot overleven bezorgen hem uiteindelijk meer hoofdbrekens dan hij aankan.
De hoofdrollen zijn voor Teddy Sears en Julianne Hough, beiden overtuigen, hij als schijnbare doorsnee burger, die je zou verwachten als de standaard pasfoto waarvan nieuwe portemonnees worden voorzien, zij als onschuldige en wat geremde vrouw, die haar remmingen en onschuld moet overwinnen om enig uitzicht op overleven te houden. Dat is ook het mooie aan de rolverdeling tussen deze psychopaat en zijn slachtoffer en tegelijk ook, wat de film redt van het verzanden in slasherclichés: genadeloos confronteert hij haar met haar onechtheid en dwingt haar tot eerlijkheid. In de paar dagen dat ze omgekeerd hangend leert overleven door zichzelf te overwinnen maakt ze een hele ontwikkeling door. Je zou het als zwakte in het verhaal kunnen zien dat haar uiteindelijke redding door toeval wordt geïnitieerd, maar je kunt ook vinden dat dit toeval pas mogelijk werd gemaakt door haar drang tot overleven. En natuurlijk is met vrijkomen uit de auto het verhaal nog niet af, er moet nog rekenschap worden afgelegd.
Op IMDB reikt de verzamelde waardering tot een 5,4. Ik wil daar wel een 7 tegenover zetten. Het verhaal mag dan iedere psychopatenvriend vaag bekend uit duizend voorbeelden voorkomen, maar de karakters worden overtuigend neergezet en de spanning wordt zodanig opgebouwd, dat er weinig zichtbaar geweld nodig is, de meeste kracht ontleent de film aan dreiging.
Een reactie achterlaten