Getting Schooled (2017)

posted in: naar de film | 0

 

MV5BMTlhZGViNGMtYWIzOC00NzMwLWIwYmUtNzIzYWZkNGFjYmFkXkEyXkFqcGdeQXVyMjQ0MTQyOTk@._V1_SX1777_CR0,0,1777,999_AL_[1]

We schrijven het jaar 1983. De posttraumatisch compleet doorgestresste Vietnam-veteraan mr. Roker, thans leerkracht in het middelbaar onderwijs, moet toezicht houden op vijf nablijvers. Als er per ongeluk een diascherm op zijn hoofd valt, verandert zijn leven in een aaneengesloten serie flashbacks en ziet hij de aan zijn zorg toevertrouwde scholieren vanaf dat moment alleen nog als Vietcong, die hij, ongehinderd door zijn rolstoel, een voor een het licht moet uitblazen. Het blijft moeilijk praten met mensen, die zich aan vastomlijnde doelen klampen, daarvan legt ook deze film uit het genre aftelslasher een schrijnende getuigenis af.

Getting Schooled is een horrorkomedie volgens heel bekend stramien, maar een deel van de grap berust op het gebruik van Amerikaanse jeugdtaal uit de jaren tachtig. De film was met Engelse ondertitels en aangezien ik het Amerikaanse collegeslang uit de jaren tachtig niet machtig ben, ontgaat me heel wat van de grap. Ik durf te vermoeden dat een 50-jarige Amerikaan naast me in bulderend gelach was uitgebarsten van de frase “don’t get a cow” (iets als “stress niet”) en me op de schouders had gebeukt, terwijl hij popcornkruimels spetterend in mijn oor buldert dat ze dat toen precies zo zeiden. Ik was er niet bij, dus het ontgaat me.

Daar kan de film niets aan doen, zo grootmoedig wil ik wel zijn. Waar de film wel wat aan kan doen, dat zijn onder andere de taalbloopers. Zo zegt een van de meisjes tegen een ander meisje dat ze niet haar BFF is, een uitdrukking die in 1983 niet bestond, en op een ander punt zegt de nerd van de groep  dat ze geen hacker is, ook al geen woord dat  in de tegenwoordig gangbare betekenis bestond c.q. meer dan 100 mensen bekend was. Waarom de film überhaupt in de jaren 80 moet spelen, wordt uit het verhaal niet duidelijk. Het is geen knipoog naar de oude garde slashers als Halloween of Friday the 13th, het verhaal zou ieder verhaal kunnen zijn en de setting is willekeurig.  Het is opvallend, dat vanaf het moment dat de film zich gaat concentreren op ouderwets hakwerk en de grapjes met belegen taal  plaats moeten maken voor meer down-to-earth-communicatie met gebruik van spontane wapens,  hij merkbaar opknapt tot op het niveau van een onderhoudende c-film, omdat hij zich niet meer aan de  niet al te hilarische wetten van een insiderparodie hoeft te houden. Ik kom dan ook tot de conclusie dat de jaren 80 als decor óf het zelfs voor trashbegrippen uitermate dunne verhaal moeten verdoezelen óf…

…de film is een poging om vaders met 15-20-jarige zoons als nieuwe doelgroep naar de bioscoop te lokken. Een mix van beide leefwerelden, verenigd in één film: pa kan zwelgen in nostalgie, de zoon heeft bloed in overvloed. Na afloop kunnen ze dan een biertje of wat drinken en net doen alsof ze dezelfde film hebben gezien. Ik geloof niet dat het gaat werken.

Tot heden kwamen 59 kijkers op IMDB tot een gemiddelde waardering van precies een 4. Ik onderdruk mijn neiging om daar een heel punt van af te trekken, omdat de film niets aan de hiaten in mijn vocabulaire kan doen. Als je even afziet van dat – ondanks zijn idiotie – voorspelbare verhaal zijn de effecten in orde en ik heb ook wel een paar keer moeten grinniken. Ik vertrouw erop dat iemand me ooit zal vertellen dat het juist die taal is, die deze film zo de moeite waard maakt, en geef eveneens een 4.

Facebooktwitterlinkedinmail

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.