er is een zaadje in mijn hoofd geplant
een liedje dat niet meer wil verdwijnen
ik zie steeds maar texelaars verschijnen
als gezichten in ons ruim voorhanden zand
hun oude koppen gegroefd en verweerd
gapen me aan vanaf iedere grein
dat gebeurt er als we er niet meer zijn
we worden dan als strand gereïncarneerd
‘s nachts bevolken ze mijn dromen
dr. barnard waverijn en jac. p. thijsse
buren rillen van mijn schrille krijsen
en ik moet lang en moeizaam tot me komen
voor mij geen kunst meer en zeker ook geen strand
ik zie te veel en dat knaagt aan mijn verstand
Bij het kunstwerk van Erwin Driessens en Maria Verstappen in De Burght.
Een reactie achterlaten