Mijn buurman heet Abdul

posted in: krabbels in de marge | 0

Best gek, tegen alle verslaggeving en zwijgende meerderheden in heet hij niet moslim-extremist, vrouwenonderdrukker, integratieonwillige, geitenneuker, gelukzoeker of een van die andere koosnaampjes voor nieuwe Nederlanders, verzonnen door bange blanke mannen. Hoe verrassend dit ook mag zijn, maar mijn buurman blijkt gewoon een naam te hebben, zijn benen uit zijn lijf te lopen voor zijn vrouw en vier kinderen en elke avond om 6 uur naar zijn werk – natuurlijk een nulurencontract – te gaan om diep in de nacht weer thuis te komen.  Hij leent onze grashark en op zijn beurt leent hij ons zijn elektrische grasmaaier, ik repareer zijn laptops, omdat zijn kinderen niet allemaal het overzicht hebben over wat zo’n ding nu eigenlijk kost en denken dat ze kunnen stuiteren, en zijn vrouw brengt ons af en toe spontaan lekkere hapjes, we hebben al het een en ander aan Afghaanse deegwaren mogen eten in de afgelopen jaren. Even voor alle duidelijkheid: wij krijgen al hapjes aangereikt sinds ik nog geen laptop had aangeraakt.

Fijne buren zijn het, sinds vier jaar. Hun concept van een siertuin stuit af en toen op anoniem verzet in de buurt, want er is hier waarlijk geen tekort aan van achter de vitrage loerende kliklijnklanten, een siertuin valt nu eenmaal buiten de conceptuele horizon van Afghaanse vrachtwagenchauffeurs: als je grond hebt, dan verbouw je daar wat op, het hele idee van in vorm gesnoeide heggen en plantjes voor het mooi slaat niet overdreven aan bij Abdul en de zijnen. Ik kan me daar in mijn linkslinkse doorgeschoten tolerantie wel iets bij voorstellen, maar natuurlijk ben ik de eerste om toe te geven dat mijn instelling dit land kapot heeft gemaakt en de weg heeft vrijgemaakt voor D66-rechters, voor wie zelfs een taakstraf bij moord nog te onmenselijk is.

Afijn, Abdul heet ie. Aardige man, leuke kinderen, die het prima kunnen vinden met hun blonde en blauwogige leeftijdgenootjes, en zijn vrouw is de absolute baas in huis: Abdul haalt de kinderen van school, doet de boodschappen en is verantwoordelijk voor het binnenbrengen van geld, dat zij met ijzeren hand beheert. Het is een gods – van welke kerk dan ook – wonder dat hij nog de tijd heeft om onze westerse waarden en normen met voeten te treden dan wel te minachten. Gelukkig hebben onze  redders van het nationaal erfgoed, daaronder een koloniale negerkarikatuur in een panty, geen weten over Abduls werkelijke doen en laten nodig om te vertellen wie Abdul is.Het is genoeg dat hij bestaat en moslim is, daar is alles mee gezegd. Toch?

 

Facebooktwitterlinkedinmail

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.