hij kijkt naar zijn schoenen want hij
merkt hoe angst zijn rug afstroomt
als hij de blikken steken voelt
van iedereen die hem nooit droomt
opgelucht bereikt hij buiten
en langzaam recht zijn gang zich wat
zijn regenjas gaat open hij
begeeft zich op het liefdespad
wedloop tussen werk en hutspot
hij ziet de tijd verhaast zijn pas
discreet plezier is vaak te ver
voor stille lust met aktetas
eindelijk ontspanning met een
lauwwarm pilsje bij de floorshow
dan de hitte grondig afgespoeld
in een hokje met een video
en hoe hij dan schichtig om zich
blikt als hij tenslotte buiten
staat nadat hij is gekomen en
schaamte spiegelt van de ruiten
waarin hij zichzelf gebogen ziet
drager van verdwenen ruggenmerg
torser van het zwaar bevlekte kruis
zich voorwaarts slepend naar zijn berg
Een reactie achterlaten