Frits en Jan

posted in: frits | 2

Vorige week ben ik voor 25% beter gemeld. Voor mij voelt dat als een bevestiging van wat ik al voelde: ik ben serieus aan het opknappen. Het zat me al langer dwars dat dat gevoel niet tot uitdrukking kwam in het reduceren van mijn ziekmelding. Therapeutisch werken is leuk, maar je krijgt er maar zelden het gevoel van dat er iemand is die je nodig heeft. Bij een werkoverleg hang je er maar zo’n beetje bij, net als bij het plannen van vakanties en overwerk. Nieuwe ontwikkelingen gaan langs je heen en ook als je graag werkt, is er in jezelf toch wel sprake van een zekere verschuiving van het perspectief:  ik vind het nu veel moeilijker om te geloven dat het belangrijk is dat klant a zijn wasabi voor de Japanse week op tijd krijgt.

Dat is niet iets waar je met je collega’s over praat, want hoe fijn ze als collega ook zijn gebleken, met motivatieproblemen moet je in een bedrijf niet aan komen zetten. Waar ze ook gelijk in hebben, maar net zo onverwacht als ongewild is er in jezelf wel degelijk iets veranderd. Tja.

Bijna 15 maanden ben ik nu voor 100% ziek geweest, dat is langer dan iedere werkloosheidsperiode in mijn rijk gevulde arbeidsverleden. Ik besef dat ik klaag vanuit de luxe positie van 100% genezing in het vooruitzicht, deze week hebben we Jan, één van mijn intussen talrijke zwagers, begraven. Een jaar na zijn pensioen kreeg hij de diagnose ALS en daarna volgden drie jaar van iedere dag weten dat, wat er ook gebeurt, het altijd slechter zal gaan dan gisteren. Elke dag geeft iets nieuws het nog een beetje meer op en elke dag is net zo ongeneeslijk als gisteren tot de dood als een zegen voelt. Tot die tijd krijg je kunstmatige beademing en voeding door een sonde, moet iemand je rietje in je mond stoppen tot je ook dat niet meer kunt slikken, je luiers moeten worden verschoond en je moet worden omgedraaid. Spreken gaat helemaal niet of alleen met een gefluister, dat nauwelijks 10 cm ver draagt. Het is een in hoge mate ontmenselijkende ziekte.

Het gaat goed met me en die wasabi komt eraan.

 

i.m. Jan Hoppentocht 170150-08011849205170_10218249381850496_5664448580748836864_n[1]

Facebooktwitterlinkedinmail

2 Responses

  1. Tina Beumkes

    Wat een mooi en begrijpelijk relaas, dank Roop.

    • roop

      dank je! het was makkelijker om te schrijven dan om toe te kijken.

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Deze website gebruikt Akismet om spam te verminderen. Bekijk hoe je reactie-gegevens worden verwerkt.