Pitchfork, die later in de film Ben blijkt te heten, heeft een zware jeugd gehad, maar is in zijn menselijke basis uiteindelijk altijd op zoek naar liefde geweest. Hij kan er ook niets aan doen dat zijn ouders verknipt zijn en dat hem slechts een beperkt scala aan articulatiemogelijkheden, daaronder een aan zijn arm vastgebonden hooivork, is gegeven. Nu heeft hij ook maar een beperkt aantal behoeftes, dus hij herinnert in de hele invulling van zijn rol onweerstaanbaar aan het altijd geile Finse konijn met killerpik uit Bunny, the Killer Thing.
Eigenlijk wordt Pitchfork gehouden in de kelder van zijn ouders, maar om onduidelijke redenen is hij daar ook wel eens niet, wat een desastreuze invloed op de toch al onder druk staande bevolkingsdichtheid van het Amerikaanse middenwesten heeft. En dat allemaal net als Hunter thuiskomt uit New York, om zijn vader eindelijk te gaan vertellen dat hij niet van meisjes houdt. Zijn stoute schoenen worden gedragen door zijn 6 beste vrienden en vriendinnen, die hem naar het platteland vergezellen om hem te steunen bij zijn outing.
In dit scenario van liefde, op zoek naar een weg, vloeit meer bloed dan op maandagochtend in de donorbus en verder moet je er maar niet al te lang over nadenken, ook niet over het einde, waarvan iemand – de regisseur bijv. – in een diepte-interview had kunnen zeggen had kunnen zeggen dat het een verrassende twist in een gelaagd verhaal is, maar waarvan anderen – ik – zouden beweren dat het een nergens op slaand slot van een voorspelbaar verhaal is.
Wie niet te veel vragen stelt over logica, waarschijnlijkheid en overtrokken clichés, warm wordt van aftelfims en graag meedenkt over vragen als wie er het eerst gaat, wie het laatst en hoeveel er überhaupt overblijven, wordt in Pitchfork op zijn wenken bediend. Voor de kwaliteit en de muziek hoef je het echter beslist niet te doen, zelfs niet binnen het genre van erkende b-films, en als ik dit stukje niet had geschreven, dan was ik de film nu al kwijt.
308 Lezers van IMDB gaven de film een gemiddelde waardering van 2,7. Ik ga daarin mee en geef een 2,5, maar laat me niet te lang nadenken over dat halfje, anders moet ik hem er waarschijnlijk alsnog afhalen. Tjonge zeg, die Ben toch.
Een reactie achterlaten