ach lief zo heeft het ons behaagd
de wegen van elkaar te scheiden
jij blijft daar en ik vertrek
eens moesten we ons bevrijden
de katten liggen dom te kijken
niemand meer die zich bekommert
jij bent vrij ik ben vrij en zij
gaan naar de knuffellommerd
onze huisraad naar de kringloop
mijn fietsen naar de hoogste bieder
het oud papier ligt vol gedichten
achteraf was het geklieder
we dachten van alles te zien
in de vlekken die we benoemden
maar er was niets onder de maan
dan het gehuil van verdoemden
Een reactie achterlaten