Vorige week op vakantie in Mook schreef ik het gedicht “echt waar” en waar mijn gedichten zichzelf normaal gesproken moeten behelpen met mijn eigen inbundigheid, had ik vorige week opeens de luxe, mijn gedicht twee keer op een dag door iemand anders vertolkt te zien worden. Ditmar Bakker las eerst mijn gedicht voor tijdens de pomgedichten familiedag te Eindhoven, waar we helaas zelf niet bij aanwezig konden zijn:
Waardig, dat moet gezegd. Toch was ik stiekem wel nieuwsgierig geweest naar het resultaat als het op zijn Ditmars was voorgedragen.
En de Limburgs dichter/performer Marjolein Pieks maakte er een prachtige muzikale interpretatie van. Dat was natuurlijk voor ze de manende woorden van de Eindhovense juryvoorzitter Peter le Nobel had gehoord: “Kumbaya mylord kan natuurlijk echt niet meer. Hier is sprake van culturele toe-eigening en wel van het vuigste soort: een liedje van Afrikanen die bij voorbaat nooit meer in opstand komen. Daarom een woke-alarm: stuitend racistisch.” Tja Peter, padvinders zijn nooit woke geweest. Het is sowieso de vraag of je vandaag de dag nog wel een kampvuur kan maken zonder tot in de verre omtrek CO2- en astma-alarmen af te laten gaan. Ik ben tevreden met mijn gedicht en regelrecht trots op de interpretatie door Marjolein.
En voor de paar hardcore lezers, die nu nog behoefte hebben aan de tekst:
Echt waar
gisteren hout gesprokkeld
de nachten vragen om vuur
zeven meelwormen gejaagd
twee sateetjes gemaakt
kumbaya my lord gezongen
en gedropt op de hei
geen maan en geen sterren
nooit de weg meer gevonden
een wolf horen huilen
op zoek naar roodkapje
oma’s huis aangewezen
vriendelijk afscheid genomen
in sprookjes gaan geloven
zo zijn we thuisgekomen
roop 180821
Een reactie achterlaten