we roeien met de handen
naar een oever waar
altijd hetzelfde wacht
de goden hebben honger
ze willen onze zielen
en zijn naar ons op jacht
een dode eskimo
op een gezonken boot
zet de druk er stevig op
hij verspert de weg terug
en verder stopt bij deze
onze laatste horizon
straks hangen we aan lappen
aan de hoogste boom
te fluiten in de wind
van eeuwig zonde
en hoe je niets gezocht had
dat je had gevonden
Toni Padua
guten tag, posten Sie auf derstandard.at? 🙂
roop
das lässt sich wohl schwer verneinen, nachdem diese site in meinem userprofil angeführt wird.