we vliegen door een plasmastorm
naar een wachtende planeet
de instrumenten lopen amok
we weten niet hoe het hier heet
en wat ons te wachten staat
aan het einde van de atmosfeer
wordt het melk en honing of het beest
verrezen uit een zee van teer
met duizend tanden zuur als bloed
geen weet van wat het is alleen
maar dat het dorst naar vlees en wij
vliegen er onstuitbaar heen
het knagen houdt ons uit de hyperslaap
een liedje door de angst gezongen
eerst baden we in koud zweet
dan vult het onze longen
Een reactie achterlaten